Działkę najlepiej jest ogrodzić przed urządzaniem ogrodu. Ponieważ ogrodzenie jest inwestycją trwała, a jednocześnie kosztowną, trzeba zastanowić się nad jego wyborem, pamiętając, że powinno ono nie tylko chronić, ale i zdobić ogród (głównie od strony ulicy).

Najodpowiedniejsze dla ogrodów przydomowych są ogrodzenia ażurowe, z siatki drucianej lub prętów metalowych.Te ostatnie są bardzo efektowne, lecz stosuje się je teraz bardzo rzadko ze względu na duży koszt. Unikać należy ogrodzeń murowanych, z różnego rodzaju kamienia, cegły lub betonu. Wyjątek stanowią niezbyt wysokie murki (60-100 cm), zabezpieczające ogród od strony ulicy i zbudowane z ładnego materiału, np. piaskowca. Niepożądane są również wszelkie ogrodzenia drewniane, ponieważ podobnie jak i murowane mają ciężką konstrukcję i niezbyt efektownie wyglądają. Estetycznym i niedrogim ogrodzeniem jest żywopłot.

Ogrodzenie z siatki drucianej

Najczęściej spotykane i najtańsze jest ogrodzenie z siatki drucianej, umocowanej na słupkach metalowych z rur lub kątowników . Słupki mogą być zamocowane w cokole betonowym lub zalane betonem w poszczególnych dołkach . Odległość między słupkami wynosi 2-2,5 m, zależnie od wysokości ogrodzenia, grubości siatki itp.

Wysokość ogrodzenia może także być. różna i w zależności od potrzeb wynosić od l do 2 m, a nawet więcej. Cokół betonowy lub dołki do betonowania słupków powinny mieć następujące wymiary: szerokość 40 cm, długość 40 cm, głębokość zaś od 50-100 cm Najodpowiedniejsze są słupki z rur o średnicy 6 cm lub z teownika 6×6 cm.

Jeżeli decydujemy się na osadzenie słupków w cokołach betonowych, lepiej powierzyć to fachowcom. Zalewanie słupków betonem w dołkach możemy wykonać sami.

W oznaczonych miejscach kopiemy dołki o równych ściankach; wymiary boków dołka: 40×40 cm, głębokość – 65 cm. W środku dołka ustawiamy słupek, sprawdzając, aby stał pionowo i w linii prostej oraz w odpowiedniej odległości od sąsiedniego słupka. Następnie wypełniamy dołek wokoło słupka drobnym tłuczniem (warstwa -20 cm), następnie zalewamy betonem, znowu nasypujemy warstw? tłucznia i zalewamy betonem aż do poziomu powierzchni terenu. Siatka druciana może być przymocowana do słupów odpowiednimi haczykami albo przywiązana drutem. Prace przy naciąganiu siatki powinny być wykonywane przez dwie osoby. Aby zabezpieczyć wnętrze słupków z rur, należy zakryć górne ich otwory czapeczką metalową, drewnianą lub betonową. Zakończenie słupków konieczne jest również ze względów estetycznych . Aby zabezpieczyć siatkę przed rozciąganiem na boki należy przepleść linkę stalową przez górny i dolny jej brzeg. Można również dolny brzeg siatki przymocować do cokołu betonowego lub płytek betonowych .

Cokół lub inne zabezpieczenie przestrzeni między dolnym brzegiem siatki a ziemią uniemożliwia przedostawanie się psów i kotów do ogrodu.

Ogrodzenie przęsłowe z siatki

Ogrodzenia z siatki drucianej nie jest zbyt efektowne, dlatego też lepiej stosować je głównie na granicach z sąsiednimi działkami, gdzie najczęściej bywa ono zasłonięte pnączami, żywopłotami lub krzewami. Natomiast ogrodzenie przy ulicy powinno być bardziej dekoracyjne. Długość jego zwykle jest niewielka, a więc koszt budowy zwiększy się nieznacznie.

Może to być ogrodzenie z siatki lub kratki z drutu oprawionej w ramy z kątownika. Poszczególne przęsła przymocowuje się do słupków wykonanych z kamieni albo z betonu. Konstrukcja i wymiary przęseł mogą być bardzo różne. Bardzo efektowne są siatki przęsłowe na cokołach lub połączone z estetycznymi murkami, dość trudno jednak wykonywać je we własnym zakresie i prace tę należy powierzyć dobremu fachowcowi.

Bramy i furtki

Szerokość bramy może być różna, zależnie od potrzeb; przeciętna, najczęściej stosowana wynosi 3 m, zaś szerokość furtki – – l m. Brama i furtka mogą znajdować się obok siebie lub w pewnym oddaleniu; zależne to jest od układu dróg w ogrodzie. Furtki umieszczone w jednym ze skrzydeł bramy są niepraktyczne. Bramy i furtki powinny być lekkie, o konstrukcji takiej samej jak ogrodzenie lub zbliżone do niej. Bramy wykonane z ram pokrytych całkowicie blachą, są ciężkie i brzydkie.

Zabezpieczenie górnej krawędzi bramy czy furtki powinno być estetyczne i jednocześnie utrudniać przedostawanie się do ogrodu osób niepowołanych. Stosowane dość często zabezpieczenia z prętów metalowych ostro zakończonych i pionowo ustawionych na górnej krawędzi bramy są na ogół brzydkie. Zabezpieczenie z prętów lub płaskowników, wygiętych półkolisto i zaostrzonych, doskonale spełnia swoje zadanie i dość przyjemnie wygląda . Przy wszystkich typach ogrodzeń i bram unikajmy ciężkich i nieładnych słupów betonowych lub murowanych z cegły oraz Drogi w ogrodzie przydomowym powinny być tak budowane, aby można było chodzić po nich niezależnie od warunków atmosferycznych .

Zazwyczaj stosowane są następujące rodzaje dróg: drogi ziemne, żwirowe i ż wirowo-tłuczniowe (tłuczeń kamienny lub gruzowy), płytowane (płyty kamienne lub betonowe), klinkierowe i betonowe. Drogi asfaltowe i smoło-spoinowe (tzw. asfalto-beton) stosowane są bardzo rzadko, gdyż muszą być wykonane przez specjalistów, a ponadto zupełnie nie pasują do ogrodu.

Wybór rodzaju drogi zależy głównie od jej przeznaczenia i możliwości finansowych właściciela. Zależnie od rodzaju drogi różne są nie tylko koszty jej budowy, ale i koszty utrzymania; drogi ziemne, żwirowe, tłuczniowe, wymagają starannego i ciągłego pielęgnowania, gdyż łatwo zarastają chwastami i niszczą się, natomiast drogi o twardej nawierzchni odznaczają się dużą trwałością, są zawsze czyste, a koszt konstrukcji nawierzchni jest niewielki. Drogi powinny mieć odpowiednie spadki, tzn. nachylenia zarówno wzdłuż, jak i w poprzek dla szybkiego odpływu wody. Kierunki nachylenia dróg i placów powinniśmy tak zaplanować, aby woda nie zalewała fundamentów domu i aby można było wykorzystać ją do nawodnienia ogrodu (np. trawnika).

Spadki dróg powinny być umiarkowane; drogi o dużych spadkach są niewygodne, a zbyt szybkie spływanie wody powoduje zmywanie nawierzchni dróg nieutwardzonych.

Wielkość spadku poprzecznego zależna jest od rodzaju nawierzchni i od szerokości drogi, (m droga jest szersza, tym jej spadek poprzeczny się zmniejsza. Wynosi on dla drogi o nawierzchni żwirowej i żwirowo-tłuczniowej od 3 do 5%, dla drogi o nawierzchni klinkierowej i kostki granitowej od 2 do 3%, dla drogi o nawierzchni płytowanej i betonowej od ł do 2%.

Spadki dróg wyrażone w procentach należy rozumieć następująco: np. gdy droga żwirowa szerokości 2 m będzie miała spadki na dwie strony (to znaczy od środka drogi do jej brzegów), wynoszące 3″‘,’,, to poziom środka drogi, czyli tak zwanej osi drogi, będzie wyższy o 3 cm od jej brzegów. Mówiąc prościej jeżeli spadek wynosi np. 3%,, to przypadająca na każdy metr szerokości różnica wysokości wynosi 3 cm, a więc przy szerokości 2 m wynosi 6 cm itd. Drogi o nawierzchniach gładkich mają mniejsze spadki, ponieważ woda spływa po nich szybciej. Zależnie od warunków terenowych stosuje się dwa rodzaje spadków: jednostronne lub dwustronne. Drogi o spadkach jednostronnych mają jeden brzeg wyższy, drugi niższy; czyli droga na całej szerokości jest nachylona w jedną stronę. Jednostronne nachylenie stosuje się wtedy, gdy droga przebiega wzdłuż ściany domu lub muru oraz gdy biegnie na stoku wzniesienia. Spadki jednostronne w tych wypadkach mają na celu odprowadzenie wody od budynku lub muru, a także zapobieżenie wypłukiwaniu nawierzchni drogi na stokach.

Spadek podłużny drogi jest to różnica wysokości między dwoma punktami wzdłuż drogi. Jeżeli np. na drodze o długości 10 m, biegnącej od furtki przy ulicy do schodów przy budynku, poziom przy furtce będzie niższy o 20 cm niż poziom przy schodach, to znaczy, że droga ma spadek w kierunku ulicy wynoszący 2%. W zasadzie spadek podłużny drogi zależy od nachylenia terenu, nie powinien jednak przekraczać 12%. Na większych spadkach należy stosować stopnie, gdyż ułatwiają chodzenie. Stopnie zabezpieczają także nawierzchnię drogi przed wypłukaniem. Przy spadkach wynoszących 10-15% mogą być stosowane tzw. schody rampowe; są to schody o normalnej wysokości (12 cm), szerokość stopni zaś (nie mylić z szerokością schodów) zależna jest od stopnia nachylenia terenu. Należy przy tym pamiętać, że szerokość stopni powinna być równa nieparzystej ilości kroków na stopniu (3,5 lub 7 kroków), aby na każdy następny stopień wypadała inna noga. Stopnie o parzystej ilości, kroków są bardzo męczące.

Budowa dróg powinna rozpocząć się w zasadzie po ostatecznym ukształtowaniu terenu. Należy też zwrócić uwagę, aby ewentualne nasypy, przez które droga przebiega, dostatecznie osiadły, w przeciwnym razie nawierzchnia drogi będzie się zapadała.

Tagi:

  • ogrodzenia gdaÅ„sk